Poidełko dla owadów

Poidełko dla owadów

Jak piją owady?
Owady nie piją wody bezpośrednio ze zbiornika albo tafli, gdyż nie potrafią tak jak ptaki unosić się nad lustrem wody. Pobierają one wodę z wilgotnych lub nasiąkniętych wodą naturalnych elementów, takich jak mech czy kora, stając odnóżami na dobrze przyczepnym gruncie. Niestety, w okresach susz, czasami nawet owadom ciężko jest o źródło nawodnienia. Jest jednak sposób na to, aby pomóc tym stworzonkom. Czy wiedzieliście o istnieniu poidełek dla owadów?

Czym są poidełka i jaką funkcję pełnią?
Poidełka to bardzo łatwy sposób na dostarczenie owadom wody, niezbędnej do ich funkcjonowania. Szczególnie w czasie susz, poidełka mogą okazać się dla owadów niemalże zbawienne. Te małe stworzenia szukają w upale wody, która je nie tylko ochłodzi, lecz przede wszystkim uchroni przed wyginięciem. Poidełko ma zatem być swego rodzaju źródłem, do którego owady w każdej chwili mogą przylecieć i zaspokoić swoje pragnienie. Szczególnie w miastach, gdzie ilość drzew i innych roślin jest minimalna, owady mają utrudniony dostęp do wody. Wówczas wystarczy tylko parę minut poświęconych na wykonanie takiego poidełka i wystawienie go na balkon – owady będą nam za to ogromnie wdzięczne! Warto również pamiętać, że poidełko jest przydatne nie tylko podczas gorącego lata. Możemy pomóc owadom zarówno wiosną, jak i jesienią.

Dlaczego poidełka dla owadów mają sens?
Większość roślin jest owadopylna, czyli aby wydać nasiona, musi zostać odwiedzona przez owady. W zdecydowanej części roślin nasiona znajdują się w owocach, które powstają z zapylonych kwiatów. Ma to dla nas znaczenie, ponieważ wszystkie owoce i warzywa zawdzięczamy m.in. pracy pszczół i innych owadów zapylających. Ponadto, zapylacze nie tylko biorą udział w zapylaniu, ale również eliminują szkodniki żerujące na uprawach warzyw i owoców.

Owadom można pomagać na różne sposoby, np. poprzez wprowadzanie do naszych ogrodów domków dla owadów, zakładanie kwietników wabiących pszczoły z wiatropylnymi roślinami jako źródło pokarmu czy zakładanie łąk kwietnych. My skupimy się dzisiaj na zbudowaniu poidełka, które umożliwi owadom pobieranie niezbędnej do życia wody.

Jak samemu wykonać poidełko dla owadów?

Przedstawiamy Wam prostą instrukcję wykonania poidełka dla owadów.
To tylko kilka minut, a może uratować życie setkom pożytecznych stworzeń!

Do wykonania poidełka potrzebujesz:
– płaskiej podstawki (może być płaski pojemnik lub podstawkę pod doniczkę)
– piasku do przykrycia dna podstawki
– mchu
– kawałków kory drzewa iglastego
– płaskich kamieni
– szyszki
– roślinek ogrodowych
Można użyć również patyczków i innych naturalnych elementów.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wszystkie elementy będziemy układać na podstawce. Najważniejszą zasadą jest to, aby każdy z nich ściśle do siebie przylegał, a między nimi nie było dziur, odstępów ani uskoków. Powinny one być ułożone tak, aby tworzyły całość, a owad mógł po nich bez problemu chodzić.

 

 

Teraz czas na najważniejszy komponent, czyli wodę. Należy nalać jej tylko tyle, aby wchłonęły ją poszczególne elementy. Nie może być jej za dużo, ponieważ owady mogą się w niej utopić. I voilà! Nasze poidełko dla owadów jest gotowe. Chyba nie wydaje się to trudne. Szczególnie w dobie ogólnodostępnych materiałów, z których można czerpać inspirację. Tak właśnie Agata ze swoim doświadczeniem i odrobiną YouTube’a,
wyczarowała dla owadów małą przystań. Cieszymy się, że tym samym zachęca ona do wypróbowania metody “do it yourself”. W przełożeniu dosłownie oznacza to ogromną satysfakcję z pomagania naszej planecie.;)

 

 

 

O autorce tekstu:
Roksana Chodakiewicz, studentka dziennikarstwa i komunikacji społecznej. Zakochana w słowie i obrazie; tworzy zarówno teksty jak i ilustracje, którymi dzieli się na swoim Instagramie – klik. Skupiona na odczuwaniu świata. Największą sztuką jest dla niej piękno natury oraz jej detale. Zamyka to wszystko w swoich pracach, rysowanych piórem i tuszem.

O tym jak udało się pomóc dwóm przepięknym kotom z warszawskiego Ursusa.

O tym jak udało się pomóc dwóm przepięknym kotom z warszawskiego Ursusa.

Panią Anie poznałam w sierpniu w gabinecie u naszej wetki, gdzie przyszła sprawdzić czy znaleziony na klatce schodowej jej bloku kot ma chipa. Kilka dni później okazało się że ruda oferma mieszka 2 piętra wyżej…

Z rozmowy z p. Ania wynikało, że pod blokiem na terenie zielonym od jakiegoś czasu dokarmia kotkę z kociakiem. Umówiłyśmy się na łapanie, niestety 2 dni przed kociak zniknął… ale że był również niebanalnej urody to podejrzewam, że ktoś go przygarnął.

Została sama kotka, która okazała się być półdzika – takie się łapie najtrudniej. Ostrożna, podejrzliwa, chciałaby, ale się boi, z karmicielka już związana, ale nie ufająca w 100%. Oczekiwanie na pojawienie się kociej damy w klatce trwało godzinę i wymagało niezłych wygibasów że strony karmicielki, która kotkę wielokrotnie podprowadzała do klatki i zachęcała do wejścia. W końcu się udało! Kicia okazała się być przemiłym oswojonym kotkiem, który już na stałe grzeje futro w domu karmicielki.

Lukę po kici wypełnił wielki kocur wyglądający jak miks z  norweskim leśnym. Duży kot, który w zwykła łapkę, by się nie zmieścił. Do tego chory, kaszlący tak, że słuchać go z odległości, a podczas ataku kaszlu trząsł się cały kot. Mimo pory roku nie było na co czekać, trzeba było łapać. Do złapania rozstawiłam szerszą i bardziej stabilna klatkę typu mercedes. Kot się nawet zainteresował, wszedł do połowy, potem zawiał wiatr, a kot się czegoś przestraszył i uciekł. Przez następne próby łapania omijał klatkę szerokim łukiem.

I jak go złapać?

Kot się raczej wolno poruszał, a był bardzo głodny, więc próbowałam go kilkukrotnie złapać na podbierak, ale w ostatniej chwili uciekał, ta forma łapania kota jest obarczona dużym ryzykiem niepowodzenia, gdy kot okaże się szybszy. Schował się w krzakach tak gęstych i nisko rosnących przy ziemi, że nie miałam do niego dostępu.

Kolejny raz zmiana strategii i tym razem klatka opadowa weszła do gry i uratowała sytuację. Rozstawiłam ją za płotem, z którym owe krzaki graniczyły, a do miski włożyłam pewniaka – whiskasa rybnego, dla mnie to wątpliwy aromat, ale koty go kochają 🙂

Na kociego arystokratę również trzeba było poczekać jakieś kolejne pół godziny, ale ostatecznie się udało.

Czasem łapanie wymaga dużej kombinatoryki, natomiast zazwyczaj działa przegłodzenie kota w dniu łapanki, zmniejszenie zwyczajowej porcji poprzedniego dnia i rozstawienie klatki.

Często karmicielom wystarczy jak raz zobaczą jak się taką klatkę obsługuje i sami łapią oraz dostarczają kota do weta.

W tym miejscu polecamy nasza Wypożyczalnię Łapacza, w której można wypożyczyć klatki łapki, klatki bytowe z wyposażeniem (kuweta, miski), transportery. Zawsze też służymy poradą i instruktażem. 🙂

Szukamy domu, który nie będzie karmił kota

Szukamy domu, który nie będzie karmił kota

Nieco przewrotnie, tytuł oddaje istotę problemu. Problem ma postać młodej, max dwuletniej kotki o imieniu Sowa (zwana też Zochą) i wadze 7 kg. Kotka została zabrana z warszawskiej ulicy na sterylizację późną wiosną 2022 roku. Ponieważ jej okolica nie była zbyt przyjazna kotom, a ona sama nie bała się kontaktu z człowiekiem, wylądowała w fundacyjnym domu tymczasowym. Niestety przekocenie w domu tymczasowym bardzo ją stresowało, długo warczała na każdego kota, który pojawił się w zasięgu jej wzroku.

No i ten stres zaczęła zajadać. Nabawiła się ewidentnej otyłości brzusznej, nie jest w stanie sama zadbać o swoją higienę, szczególnie podogonie. Z obawy, że coś się wewnątrz dzieje, zaliczyliśmy usg u dr Marcińskiego, ale potwierdził „tylko” otyłość.

W obecnym domu tymczasowym nie ma możliwości całkowitego schowania jedzenia i racjonowania go każdemu z osobna, są tam zarówno kilkumiesięczne smarkacze, jak i stateczni seniorzy. Dlatego jesteśmy zmuszeni pilnie poszukać nowego domu – najlepiej stałego, ale tymczasowy też mile widziany –  który zgodziłby się przejąć nad nią opiekę, odchudzić ją, pomóc w utrzymaniu higieny i ustabilizować jej apetyt. Byłoby świetnie, gdyby udało się pobudzić jej aktywność fizyczną. Ze swej strony w razie potrzeby zapewniamy opiekę weterynaryjną i zaopatrzenie w karmę. Ewentualnie możemy zamienić się na towarzyskiego kotka, którego trzeba podtuczyć 😉

Sowa co jakiś czas pokasłuje. Zaczęło się to wraz z postępującą otyłością więc podejrzewamy, że odchudzenie będzie miało zbawienny wpływ także na jej drogi oddechowe. W badaniach nic konkretnego nie wyszło.

Sowa byłaby idealną jedynaczką, szuka kontaktu z człowiekiem, ale wycofuje się, gdy dołączają inne koty. Lubi głaskanie, zagaduje, zagląda w oczy. Zdecydowanie potrzebuje dużo więcej uwagi i dużo mniej jedzenia, niż obecny dom tymczasowy jest w stanie jej zapewnić.

Szukamy domu który nie będzie kota wypuszczał, z zabezpieczonymi oknami i balkonem. Warszawa i okolice. Prosimy o umożliwienie wizyty przedadopcyjnej. Adopcja lub przekazanie do innego domu tymczasowego na podstawie umowy.

FWOPP Narodowego Instytutu Wolności.

FWOPP Narodowego Instytutu Wolności.

W roku 2022 uzyskaliśmy wsparcie z Narodowy Instytut Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w ramach Funduszu Wspierania Organizacji Pożytku Publicznego, którego celem jest wzmocnienie potencjału mniejszych organizacji pożytku publicznego poprzez wyrównywanie ich szans.

Fundacja złożyła sprawozdanie, a tym samym zakończyła realizację projektu w ramach programu FWOPP Narodowego Instytutu Wolności.

Wesprzyj nasze Szanowne Koty poprzez darowiznę!

Wesprzyj nasze Szanowne Koty poprzez darowiznę!

Darowizna – temat budzący sporo emocji i wątpliwości. I słusznie. W końcu coraz więcej osób ma dość dawania komuś czegoś za darmo. Darowizna jest przede wszystkim dobrowolna. Jeśli ktoś chce przekazać darowiznę to super, a jeśli ktoś nie chce to też ok. Darowizny powinny wynikać z możliwości i chęci danej osoby/firmy, a nie z podejścia ,,daj, bo nam się należy”. Tak, piszemy to wprost, bo nie chcemy nikogo przymuszać, chcemy zarysować ważność i potrzebę działań naszej fundacji. A Wy sami zdecydujecie, czy chcecie nas wesprzeć.

(więcej…)

Jak powstał e-book Instrukcja Obsługi Kota?

Jak powstał e-book Instrukcja Obsługi Kota?

Dawno, dawno temu była cudowna strona, na którą odsyłałam wszystkie osoby chętne zaadoptować kota. Kopalnia wiedzy o pseudo, toxo, wyprawce, karmieniu, dokacaniu itd. Zamieszczone tam informacje, były napisane łopatologicznie i przejrzyście. Kiedyś odkryłam, że strona znikła. :< Nie ma :<

Zaczęły się poszukiwania autorki/autora. Na szczęście świat kociarzy i uczestników forum.miau.pl jest mały, więc łatwo dowiedzieć się Kto i co. 😉 Od nitki do kłębka – udało się. Marinella z wielką radością przyjęła propozycję przejęcia IOK, bo najważniejsze, by on widział świat dzienny, służył domom stałym i tymczasowym. Tak oto trafił on w moje ręce i na stronę Fundacji Szanowny Pan Kot.

(więcej…)